یادگیری زبان انگلیسی با هوش مصنوعی گوگل
هوش مصنوعی در قرن حاضر یکی از علوم فوق العاده جذاب و جالب است که شرکت گوگل یکی سردمداران این پروژه است
آشنایی با آدرس ای پی IP
از مجموعه آموزش های آموزشگاه کامپیوتر پرتو ، در خدمت شما هستیم با آموزشی بسیار مهم و کاربردی ، آشنایی با آدرس ای پی IP که یکی از مهم ترین بخش های اصول و مقدمات شبکه است.
آدرس ای پی IP چیست؟
ای پی (IP) یک آدرس منطقی ست که برای مشخص کردن دستگاه در ارتباط بین شبکه ها تعیین میشود که از چهار رقم تشکیل شده است که با نقطه از هم جدا میشوند بطور مثال 192.168.10.20
هر عدد هشت بیت است که در مجموع میشود 32 بیت 32=8*4
اعداد به کاربرده شده دسیمال هستند و بین 255-0 می باشند.
IP Address Classes
پس از آشنایی با آدرس ای پی IP بهتر است بدانید که ای پی آدرس ها در 5 کلاس دسته بندی میشوند و عدد اول هر آدرس نشان دهنده کلاس آن آدرس است:
[HTML]
Class A 1-126
Class B 128-191
Class C 192-223
Class D 224-239
Class E 240-254
[/HTML]
مثلا ip 10.10.10.1 با توجه به اینکه رقم اول آن 10 است نشان دهنده این اسنت که در کلاس A می باشد.
ip 192.168.10.20 با توجه به اینکه رقم اول آن 192 است نشان دهنده این است که در کلاس C می باشد.
Loop Back
اگر دقت کرده باشین عدد 127 در کلاسهای فوق نبود به این دلیل است که این عدد برای چک کردن کارت شبکه مورد استفاده قرار میگیرد و اگر بخواهیم از صحت سالم بودن کارت شبکه اطمینان حاصل کنید میتوانید از این آدرس استفاده کنید
[HTML]
ping 127.0.0.1
[/HTML]
کلاس A
شبکه های کلاس A برای شبکه هایی که تعداد شبکه هایشان کم ,ولیکن تعداد میزبانهایشان زیاد است و معمولا برای استفاده توسط سازمان های دولتی و آموزشی انتخاب میشوند مناسب هستند
در یک آدرس شبکه کلاس A ,بخش نخست آن نشان دهنده آدرس شبکه (network address) و سه بخش دیگر نیز نشان دهنده آدرس میزبان (host address) در شبکه است.بطور مثال IP 10.20.20.20 عدد 10 به آدرس شبکه و عدد 20.20.20 به آدرس میزبان تعلق دارد
در آدرس دهی کلاس A اولین بیت صفر میباشد
[HTML]
01111111 = 0 + 64 + 32+ 16+ 8+ 4+ 2+ 1 = 127
[/HTML]
کلاس B
شبکه های کلاس B برای شبکه هایی که تعداد شبکه هایشان بین شبکه های بسیار بزرگ و بسیار کوچک است در نظر گرفته شده است
در یک آدرس شبکه کلاس B دو بخش نخست آن نشان دهنده آدرس شبکه و دو بخش دیگر نشاندهنده آدرس میزبان است
بطور مثال IP 172.16.10.10 عدد 172.16 به آدرس شبکه تعلق دارد و عدد 10.10 به آدرس میزبان تعلق دارد
ِدر آدرس دهی کلاس B دومین بیت صفر میباشد
[HTML]
10111111 = 128+ 0+ 32+ 16+ 8+ 4+ 2+ 1 = 191
[/HTML]
کلاس C
شبکه های کلاس C برای شبکه هایی که تعداد شبکه های زیادی دارند اما میزبان کمتری دارند تدارک داده شده است
در یک آدرس شبکه کلاس C , سه بخش نخست آن نشان دهنده آدرس شبکه و بخش آخر به آدرس میزبان تعلق دارد
بطور مثال IP 192.168.10.20 عدد 192.168.10 به آدرس شبکه و 20 به آدرس میزبان تعلق دارد
در ای پی آدرس دهی کلاس C , سومین بیت صفر میباشد.
[HTML]
11011111 = 128 + 64+ 0+ 16+ 8+ 4 + 2+ 1 = 223
[/HTML]
کلاس D
آدرس کلاس D برای Multicasting (فرایند ارسال یک پیام,همزمان به بیش از یک مقصد در شبکه )استفاده میشود
بدلیل اینکه این آدرس رزو شده است بهمین دلیل از بحث درباره آن خوداری میکنیم
در کلاس D چهارمین بیت صفر میباشد.
[HTML]
11101111= 128+64+32+0+8+4+2+1=239
[/HTML]
کلاس E
آدرسهای کلاس E برای research and Development استفاده میشود
در هر کلاس دو نوع IP Address(آدرس ای پی ) موجود میباشد .
– آدرس ای پی خصوصی Private address
– آدرس ای پی عمومی public address
Private address
برای تعیین شبکه های محلی استفاده میشود و برای استفاده از آنها احتیاج به هیچ مجوزی نیست
public address
برای تعیین شبکه های عمومی استفاده میشود و باید از سازمان IANA مجوز داشت
IANA)Internet Assigned Numbers Authority)
چگونه میتوان تشخیص داد ای پی عمومی است یا خصوصی ؟
پس از آشنایی با آدرس ای پی IP بهتر است به این سئوال مهم نیز پاسخ دهیم !
برای IP های خصوصی یک رنج موجود میباشد اگر IP در آن رنج بود خصوصی است در غیر اینصورت IP عمومی است
[HTML]
PRIVATE IP ADDRESS
Class A 10.0.0.0 10.255.255.255
Class B 172.16.0.0 172.31.255.255
Class C 192.168.0.0 192.168.255.255
[/HTML]
پروتکل DHCP چیست
مقاله ای که امروز در آموزشگاه کامپیوتر پرتو برای شما در نظر گرفته ایم ، پروتکل DHCP چیست که یکی از اصول مقدماتی در دنیای شبکه است.با ما همراه باشید.
پروتکل DHCP چیست ؟ هر دستگاه یا هر اینترفیسی که از TCP/IP استفاده می کند. برای استفاده از شبکه و ارتباطات خود نیاز به یک آدرس منطقی یا همان IP دارد. که این IP را می توان به دو صورت زیر به دستگاه اختصاص داد:
1. Static
2. Dynamic
Static :
در این حالت اختصاص IP به صورت دستی انجام می گیرد یعنی روی هر دستگاه کاربر خودش یک IP مشخص کند. اختصاص IP به صورت Static مزایای و معایب خاص خودش را دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم:
مزایا :
- هر دستگاه دقیقا مشخص است که از چه IP استفاده می کند.
- به لحاظ امنیتی استفاده از روش Static بهتر است چون در این روش کلاینت ها را بهتر می توان کنترل کرد.
- نیاز به راه اندازی و استفاده از سرویس خاصی ندارد.
- نگه داری و عیب یابی ساده تر انجام می شود.
معایب :
- برای آینده نگری و عدم بروز مشکل باید برای سیستم آدرس دهی ، یک برنامه دقیق و مشخص داشته باشیم.
- در صورتی که تعداد دستگاه زیاد باشند نیاز به وارد کردن IP به صورت دستی روی تک تک دستگاه است که کار مشکلی است.
- احتمال استفاده شدن یک IP برای دو دستگاه وجود دارد که نتیجه آن IP Conflict و مختل شدن عملکرد دستگاه ها است.
- در صورت نیاز به تغییر در سیستم آدرس دهی این تغییرات باید روی تک تک دستگاه ها انجام شود.
نکته : معمولا دستگاه هایی که در شبکه یک سرویس خاص را ارائه می دهند از IP Static استفاده می کنند. چون کلاینت ها از این سرویس استفاده می کنند درنتیجه نباید IP این دستگاه ها تغییر کند. روترها ، سرور ها از این دسته می باشند.
Dynamic :
در این حالت اختصاص IP به صورت خودکار و توسط سرویس (Dynamic Host Control Protocol )DHCP انجام می گیرد. این پروتکل وظیفه مدیریت سیستم آدرسی دهی شبکه را برعهده می گیرد. DHCP این اجازه را به دستگاه های شبکه می دهد که درخواست برای دریافت IP داشته باشند. DHCP را می توان روی تجهیزات مختلف مانند روتر ، سوئیچ ، ویندوز سرور ، مودم و … راه اندازی کرد و به آن DHCP Server گفته می شود و کلاینتی که درخواست IP می کند را DHCP client می نامند.
نحوی عملکرد DHCP
برای DHCP Server یک رنج IP مشخص می شود که از این رنج IP برای اختصاص به کلاینت ها استفاده می کند.
DHCP Server علاوه بر مشخص کردن IP برای کلاینت می تواند IP Gateway ، DNS و … را به کلاینت اعلام کند.
برای دریافت IP بین DHCP Client و DHCP Server چهار بسته در و بدل می شود.
زمانی که یک کلاینت به شبکه متصل می شود از رنج IP شبکه و DHCP Server بی خبر است یک بسته به عنوان DHCP Discover به آدرس MAC مقصد ffff.ffff.ffff و IP مبدا 0.0.0.0 و IP مقصد 255.255.255.255 به صورت Broadcast روی شبکه ارسال می کند. DHCP Server با دریافت این بسته به عنوان پاسخ یک بسته به عنوان offer ارسال می کند که حاوی اطلاعات مانند IP ، Default Gateway و … می باشد. DHCP Client با دریافت بسته offer و بررسی اطلاعات آن ، به عنوان تایید یک بسته Request ارسال می کند. DHCP Server با دریافت بسته Request به عنوان تایید این مراحل و اختصاص IP یک بسته Acknowledgement ارسال می کند و به این ترتیب مراحل اختصاص IP پایان می پذیرد.
معایب و مزایای استفاده از DHCP
مزایا :
آدرسی دهی به صورت خودکار و سریع انجام می شود.
برای مکان هایی که کاربران آن افراد ثابتی نیستند بسیار مناسب است.
مدیریت سیستم آدرسی دهی و رنج IP آدرس مورد استفاده توسط سرویس DHCP به صورت خودکار انجام می شود.
احتمال IP Conflict و مختل شدن عملکرد دستگاه ها بسیار کم است.
در صورت نیاز به تغییر در سیستم آدرس دهی این تغییرات به سادگی انجام می شود.
معایب :
نیاز به نگه داری دارد.
دستگاه ها ، IP مشخصی ندارند در نتیجه کنترل آنها مشکل است.
امکان حمله DHCP Spoofing برای این سرویس وجود دارد.
برای راه اندازی نیاز به یک DHCP Server داریم در صورتیکه تجهیزات موجود در شبکه این را قابلیت نداشته باشند باید یک دستگاه به این منظور تهیه شود.
برای همه تجهیزات مثل سرورها نمی توان از DHCP استفاده کرد.
فعال کردن DHCP در تجهیزات سیسکو :
از تجهیزات سیسکو مانند روتر و سوئیچ می توان به عنوان DHCP Server استفاده کرد. برای اینکار از دستورات زیر استفاده می کنیم:
در ابتدا یک Pool ایجاد می کنیم:
[html]
R1(config)# ip dhcp pool itpro
[/html]
حالا باید رنج شبکه ای که می خواهیم از آن به کلاینت IP اختصاص دهیم را مشخص کنیم :
[html]
R1(dhcp-config)# network 192.168.1.0 255.255.255.0
[/html]
سپس پارامترهای دیگر مثل Default Gateway ، DNS ، Domain و … را مشخص می کنیم:
[html]
R1(dhcp-config)# default-router 192.168.1.1
R1(dhcp-config)# dns-server 192.168.1.5 195.170.0.1
R1(dhcp-config)# domain-name pan-ac.ir
[/html]
مدت زمان نگه داری IP را براساس روز مشخص می کنیم:
[html]
R1(dhcp-config)# lease 9
[/html]
اگر بخواهیم بخشی از رنج IP را برای موارد خاص مثل سرورها رزرو کنیم از دستور زیر استفاده می کنیم:
[html]
R1(config)# ip dhcp excluded-address 192.168.1.1 192.168.1.5
R1(config)# ip dhcp excluded-address 192.168.1.10
[/html]
DHCP Relay Agent :
بسته های DHCP به صورت Broadcast ارسال می شوند حالا شبکه ای را در نظر بگیرد که DHCP Server ان در شبکه ای local نیست و در یک شبکه دیگر قرار دارد. که باعث می شود درخواست های کلاینت ها به دست DHCP Server نرسد(در بین شبکه ها روتر قرار دارد و یکی از وظایف روتر جلوگیری از ارسال بسته های Broadcast از یک شبکه به شبکه دیگر است). DHCP Relay Agent این مشکل را برای ما حل می کند. دستگاهی که به عنوان DHCP Relay Agent عمل می کند بسته های درخواستی کلاینت که به صورت Broadcast است را به سمت DHCP Server به صورت unicast ارسال می کند. در واقع DHCP Relay Agent به عنوان یک واسطه بین کلاینت و سرور کار می کند.
برای فعال کردن این قابلیت روی روتر باید دستور زیر را روی اینترفیسی که به شبکه متصل به کلاینت است وارد کنیم:
[html]
R1(config)#interface FastEthernet0/0
R1(config-if)#ip helper-address 192.168.1.1
[/html]
امیدواریم که از مقاله پروتکل DHCP چیست استفاده لازم را برده باشید
آشنایی با محیط و ابزارهای فتوشاپ
فتوشاپ یا Photoshop بدون تردید ، مهم ترین و معروف ترین نرم افزار گرافیکی در دنیا است که طرفداران بسیار زیادی دارد و ما به سادگی از طرفداران کلاس آموزش فتوشاپ متوجه می شویم که چقدر این نرم افزار پر طرفدار و مهم است از این رو تصمیم گرفتیم برای شروع آشنایی با محیط و ابزارهای فتوشاپ را به شما آموزش دهیم.
امروز برای شما از مجموعه آموزش های تصویری آموزشگاه کامپیوتر پرتو ، آشنایی با محیط و ابزارهای فتوشاپ را آماده کرده ایم.
با ما همراه باشید.
در آشنایی با محیط و ابزارهای فتوشاپ باید دقت کنید که محیط کار فتوشاپ به صورت زیر است:
Move Tool : جهت جابجایی ، کات و کپی کردن
:Marqueeانتخاب اشکال مربع مستطیل ، دایره یا بیضی و به صورت خطی افقی یا عمودی از شکل
lasso tools : انتخاب قسمتی از تصویر به صورت نامنظم
quick selection : انتخاب بخشی از تصویر با توجه به رنگ و یافتن خودکار لبه های تعریف شده شکل
Magic Wand : انتخاب پیکسل های مجاور بر اساس تشابه رنگ ها
Crop : برای برش دادن قسمتی از تصویر به صورت چهارگوش
Eyedropper : نمونه برداری از رنگ عکس موجود در صفحه
d eye dropper3 : نمونه برداری از متریال های مدل های سه بعدی
color sampler tool : نمایش مشخصات رنگ قسمت دلخواه از تصویر (نمایش رنگ 4 نقطه از تصویر)
Ruler Tool : نمایش مختصات دو نقطه، فاصله بین دو نقطه، زاویه‌ی خط بین دو نقطه با سطح افق
Note Tool : ضمیمه کردن متن به تصویر
Count Tool: شماره گذاری قسمت‌های دلخواه تصویر
Spot Healing Brush Tool : روتوش فوری عکس
Healing Brush Too: نمونه‌برداری توسط کاربر و از منطقه دلخواه برداشته و انتخاب میشود.
Blur Tool : مات کردن قسمت‌های موردنظر از تصویر
Sharpen Tool :افزایش وضوح تصویر
Smudge Tool : محو کردن و مخلوط کردن رنگ‌های تصویر
Dodge Tool : افزایش نور و روشنایی در قسمت‌هایی از تصویر
Burn Tool : ایجاد تیرگی در تصویر
Sponge Tool : از بین بردن رنگ تصویر بدون از بین رفتن نور آن
Pen Tool : ایجاد مسیرهای برداری
Freeform Pen Tool : انتخاب ور سم آزادانه خطوط
Add Anchor Point Tool : افزودن گره به مجموعه گره‌های ایجاد شده توسط دو ابزار pen و freeform pen
Delete Anchor Point Tool : کاهش گره از مجموعه گره‌های ایجاد شده توسط دو ابزار pen و freeform pen
Convert Point Tool : ایجاد انحنا روی path ایجاد شده
Horizontal Type Tool : تایپ متن به صورت افقی
Vertical Type Tool : تایپ متن به صورت عمودی
Horizontal Type Mask Tool : ایجاد یک انتخاب نوشتاری به صورت افقی بر روی تصویر
Vertical Type Mask Tool : ایجاد یک انتخاب نوشتاری به صورت عمودی بر روی تصویر
Path Selection Tool : جا به جا کردن اجزایی خاص از تصویر
Direct Selection Tool : تغییر حالت‌های انحنای path
Rectangle Tool : رسم مستطیل
Rounded Rectangle Tool : رسم مستطیل با گوشه‌های نرم
Ellipse Tool : رسم بیضی
Polygon Tool : رسم چندضلعی (بطور پیش فرض 5 ضلعی)
Line tool : رسم خط
Custom Shape Tool : رسم اشکال با طرح‌های متنوع
3D Object Rotate Tool :چرخاندن و تغییر مکان اشیاء سه بعدی
Hand Tool : مشاهده قسمت‌های مختلف تصویر
Zoom Tool : جهت افزایش و کاهش بزرگنمایی تصویر
Switch Foreground and Background Color : جابجایی رنگ‌های پیش‌زمینه و پس‌زمینه
Default Foreground and Background Color : باز گرداندن رنگ پیش‌زمینه و پس‌زمینه به حالت پیش‌فرض یعنی سفید و سیاه
Set Foreground Color و Set Background Color : برای تغییر رنگ پیش‌زمینه و پس‌زمینه
Edit in Quick Mask Mode : برای ایجاد و از بین بردن ماسک
در ادامه آشنایی با محیط و ابزارهای فتوشاپ به معرفی منوی file می پردازیم.
- File: در این منو عملیات ورود و خروج و ذخیره سازی انجام می شود.
New : ایجاد یک صفحه جدید کاری که با باز کردن این منو یک صفحه جدید باز می شود که دارا یالمان های زیر می باشد :
Name نام صفحه کاری
Image size اندازه صفحه کاری
Preset size اندازه ای معین و پیش فرض
Width پهنای صفحه
Height ارتفاع صفحه کاری
Resulation میزان کیفیت صفحه کاری
Mode تعیین ترکیب بندی رنگ در صفحه
Color Mode رنگ صفحه کاری که سه نوع می باشد:
- RGB : متشکل از سه رنگ اصلی قرمز،سبز، آبی می باشد
- GRAYSCALE : صحنه ای به صورت سیاه و سفید ایجاد می کند
- CMYK COLOR: این مدل برای چاپ مورد استفاده قرار می گیرد
Background Contents : انتخاب رنگ background یا پس زمینه صفحه کاری
OPEN : وارد کردن تصاویر به فتوشاپ
SAVE : ذخیره سازی صفحه مورد نظر به فرمت های مختلف
SAVE AS : ذخیره سازی از فایل SAVE شده با نام دلخواه
آشنایی با محیط و ابزارهای فتوشاپ علاوه بر اینکه در کار با نرم افزار فتوشاپ برای شما کاربرد دارد ، در کلاس فتوشاپ پیشرفته نیز به شدت برای شما کاراست.بسیاری از قابلیت های پیشرفته فتوشاپ ، در همین ابزار های به ظاهر ساده است که طراحان حرفه ای با آن کار می کنند.
آموزش تگ form در html
در آموزش امروز از مجموعه آموزش های طراحی سایت در آموزشگاه کامپیوتر پرتو ، به سراغ آموزش تگ form HTML رفته ایم تا بدین وسیله یکی از بهترین ، مهم ترین و پرطرفدار ترین تگ های html را با هم بیاموزیم.
با ما در بهترین آموزشگاه طراحی سایت همراه باشید ، ما در کنار شما هستیم.
آموزش تگ from در HTML
در موضوع آموزش تگ form در html باید دقت کنید که فرم ها در صفحات html برای ارسال اطلاعات ورودی توسط کاربر به سمت مقصد استفاده می شود .به طور کلی اگر در صفحه بخواهیم از کاربر اظلاعاتی را دریافت کنیم باید از فرم برای این کار استفاده نماییم.فرم برای انتقال اطلاعات که توسط کاربر وارد شده است به یک آدرس مشخص استفاده می شود.برای ایجا فرم ها از تگی به همین نام استفاده می شود.این تگ دارای شناسه های فراوانی می باشد.
<form action = “ method = “ “ name = “ “ target = “ “ > </form>
Action مشخص کننده صفحه ای است که اطلاعات فرم باید به آن ارسال شود.آدرس صفحه مورد نظر باید به عنوان مقدار این شناسه قرار گیرد. پس از اینکه کاربر اطلاعات را وارد و دکمه ارسال را کلیک کرد، صفحه action برای پردازش اطلاعات باز می شود.
Mettod طریقه ارسال اطلاعات به فایل action را مشخص می کند. این روش ها 2 حالت دارد : get,post
در روش method get اطلاعات از طریق آدرس صفحه ارسال می شود. به این صورت که اطلاعات وارد شده در فرم پس از یک علامت سوال و بعد از آدرس صفحه action قرار می گیرند و ارسال می شوند.
از این روش نمی توان برای اطلاعات طولانی یا کاراکتر های خاص استفاده کرد. همچنین بهتر است برای نام کاربری و کلمه عبور هم از این روش استفاده نشود چون در این صورت این اطلاعات در نوار آدرس مرورگر داده می شوند.
method get برای ارسال اطلاعات از آدرس صفحه استفاده نمی کند. مزیت این روش امنیت بیشتر و ارسال اطلاعات طولانی تر می باشد.
از شناسه name برای تعریف کردن یک نام منحصر به فرد برای فرم استفاده می شود.
Target روش باز شدن صفحه پردازشگر اطلاعات را مشخص می کند. این شناسه مقادیر زیر را می پذیرد :
Blank – بیان می کند که صفحه پردازش action در یک جدید باز شود.
Self – بیان می کند که صفحه action در فریمی که فرم قرار دارد باز می شود.
Top – بیان می کند که صفحه action در تمام پنجره باز می شود.
آموزش تگ input درون تگ form
در آموزشگاه کامپیوتر پرتو ، همیشه به شاگردان و دانشجویان خود می گوییم برای اینکه امکانی را فراهم کنیم تا کاربران اطلاعاتی را در صفحه html وارد کنند از تگ input استفاده می کنیم. این تگ قسمت پایانی ندارد . از این تگ می توانیم کادرهایی برای وارد کردن متن ، کادر کلمه عبور ، cheekbox ،دکمه ارسال فرم ، دکمه پاک کردن فرم و انواع دیگر دکمه اسفاده کرد.دقت کنید که یکی از مهم ترین صفات در form ها در مبحث آموزش تگ form در html استفاده از input ها در فرم است
<input type = “ text “>
آموزش صفت نوع text درون تگ input
این ورودی یک کادر یک سطری برای ورود متن فراهم می کند برای ساختن این کادر باید به شناسه type تگ input مقدار text را بدهیم.
:مثال
<body>
<form>
<input type = “ text “ >
</form> </body>
برای اختصاص یک نام برای ورودی مربوطه استفاده می شود .
<input name = “ “ >
برای مشخص کردن حداکثر کاراکترهای ورودی.
<input maxlength = “ “ >
طول کادر را بر حسب تعداد کاراکتر مشخص می کند.
<input size = “ “ >
باعث می شود تا کاربر نتواند تغییری در متن وارد شده ایجاد کند.
مقدار آن را برابر با readonly قرار می دهیم ،اگر چه تغییر نمی کند ولی با ارسال فرم به سرور منتقل می شود.
<input readonly = “ “ >
برای غیر فعال کردن کادر متن استفاده می شود و کاربر نمی تواند متنی درون کادر بنویسد.مقدار آن را باید برابر با disabled قرار دهیم.
<ikput disabled = “ “ >
متنی را که به صورت پیش فرض در آن نمایش داده میشود ،مشخص می کند.
<input value = “ “ >
: مثال
<body>
<form>
first name :
<input type = “ text “ name = “ first name “ >
Value = “ first name “ > < br >
Last name :
<input type = “ text “ name = “ last name “ >
Value = “ last name “ >
</form>
</body>
آموزش صفت نوع password درون تگ input
برای ایجاد این کادر باید مقدار شناسه type در input را برابر با password قرار دهیم.
<input type = “ password “ >
اگر در این کادر کاراکتری تایپ شود به صورت نقطه یا ستاره مشخص می شود.
:مثال
<body>
<form>
Username :
<input type = “ text “ name = “ user “ ><br>
Password :
<input type = “ password “ name = “ password “ >
</form > </body>
آموزش صفت نوع radio درون تگ input
این ابزار شبیه checkbox است و برای انتخاب گزینه ها به کار می رود با این تفاوت که از بین گزینه های موجود تنها یکی را می توانیم انتخاب کنیم .
برای ساختن radio button ها در تگ input شناسه type را با مقدار radio مقدار دهی می کنیم .
<input typa = “ radio “ name = “ button “ >
اگر بخواهیم تعدادی radio button مرتبط به هم بسازیم به طوری که تنها امکان انتخاب یکی از آنها باشد ،باید برای همه آنها یک نام در نظر بگیریم ،اما مقدار value های مختلف بدهیم.
: مثال
<input type = “ radio “ name = “ test “ value = “ one “ >
<br>
<input type = “ radio “ name = “ test “ value = “ two “ >
شناسه های radio button مانند check box هاست و شناسه value حتما باید مقدار دهی شود
آموزش صفت نوع checkbox درون تگinput
نوعی دیگر از ابزارهایی که اطلاعاتی را از کاربران دریافت می کند check box ها هستند و بیشتر در مواردی که امکان انتخاب شدن یا نشدن برای یک گزینه وجود داشته باشد به کار می رود.برای ساختن آنها هم باید از تگ input استفاده کنیم.
<body>
<form>
<input type = “check box “ name = “ test “ >
</form> </body>
انواع شناسه ها در این مدل ،type که رفتاری مانند این شناسه در tex box دارد.
Name که برای اختصاص دادن یک نام برای ورودی مربوط استفاده می شود . شناسه value که در صورت انتخاب شدن این دکمه مقداری است که باید به صفحه action انتقال داده شود.
استفاده از این شناسه در مورد check box ها ضروری است .
شناسه بعد از check box می باشد این شناسه باعث می شود تا در هنگام باز شدن صفحه این دکمه ها به صورت انتخاب شده نمایش داده شوند.
<input checked = “checked “ >
:مثال
<body >
<form action = “ result . asp “ >
One :
<input type = “checkbox “ value = “ one “ ><br>
Two :
<input type = “checkbox “ value = “ two “ >
</form></body>
آموزش صفت نوع submit درون تگ input
برای ارسال اطلاعات وارد شده در فرم به صفحه action استفاده می شود.برای ساختن این دکمه باید در تگ input مقدار شناسه type را برابر با submit قرار دهیم.
: مثال
<body>
<form action = “ result . asp “ >
Type your first name :
<input type = “ text “ name = “ firstname “ size = “ 20 “ >
<br>
Type . your last name :
<input type = “ text “ name =” lastname “ size = “ 20 “ > <br>
<input type = “ submit “ value = “ submit “ >
</form> عبارتی که روی دکمه نوشته می شود
</body>
آموزش صفت نوع reset درون تگ input
نوع دیگری از دکمه ها ،دکمه reset هستند که برای پاک کردن اطلاعات فرم به کار می رود.
نحوه استفاده از آن مانند submit است.هرگاه که روی این دکمه کلیک کنیم ،کل نوشته های فرم پاک می شود.
<input type = “ reset “ value = “ reset “>
آموزش صفت نوع textarea درون تگ Input
می خواهیم text box هایی با قابلیت دریافت بیش از یک سطر اطلاعات را ایجاد کنیم.برای این منظور از تگ text area استفاده می کینم . بااین روش کاربران می توانند تعداد نا محدودی کاراکتر را در سطرهای مختلف وارد کنند.بهتر است برای متن های طولانی از text area استفاده کنیم تا کاربران کل متن خود را ببینند و بتوانند در صورت نیاز آن را ویرایش کنند.
این تگ دارای دو بخش است و تگ پایانی هم دارد .
<text area name = “ text “ > this is a test </textarea>
< text area cols = “ “ >عرض کادر را برحسب تعداد کاراکتر تعیین می کند
< text area rows = “ “ >تعداد سطرهای قابل مشاهده در کادر بدون استفاده از نوار اسکرول
< text area name = “ “ >برای اختصاص دادن یک نام مشخص به آن
: مثال
<body>
<form>
< text area name = “ test “ close = “ 20 “ rows = “ 5 “ >
This is a test
</ text area >
</form> </body>
آموزش تگ legend درون تگ form
این تگ همیشه داخل تگ fieldset استفاده می شود و عنوان آن را مشخص می کند و از صفت زیر پشتیبانی می کند :
Align : موقعیت عنوان را مشخص می کند .و یکی از مقادیر زیر را می پذیرد :
Left : عنوان را در بالا سمت چپ قرار می دهد
Center : عنوان را در بالا وسط قرار می دهد
Right : عنوان را در بالا سمت راست قرار می دهد
آموزش تگ option در HTML
تگ option دارای شناسه های زیر است.
| مشخص کردن گزینه پیش فرض در لیست مقدار این شناسه select است. |
< option value= “ “ >می توانیم در اطلاعات ارسال شده گزینه انتخاب شده توسط کاربر را تشخیص دهیم
select = “ “ >< option
اگر به html و css و به صورت کلی طراحی سایت علاقمند هستید ، پیشنهاد می کنیم که در کلاس آموزش طراحی سایت و یا کلاس آموزش html – css در آموزشگاه کامپیوتر پرتو شرکت نمایید. امیدوارم که از آموزش آموزش تگ form در html استفاده لازم را برده باشید.
آموزشگاه کامپیوتر پرتو را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
